Książkowe wyzwanie 2015 a jego przeciwnicy - czyli jak się wkurzam nieustannie od miesiąca.

No dobra. Dziś znowu się wkurzyłam. Stąd ten tekst. Ale od początku...

Nie ukrywam i nigdy nie ukrywałam, że łykam książki jak lekoman środki przeciwbólowe. Nie są to książki jednolite gatunkowo. Biorę, co leci i czytam. Bestsellery, klasykę, ba, nawet dla rozrywki czytałam książkę wydaną sto lat temu, traktującą o... bakteriach. To była luźna biografia Ludwika Pasteura. Wyznaję zasadę, że nic co drukowane nie jest mi obce i wypada mi znać wiele tytułów, żeby móc się o nich wypowiadać. Nawet Greya (sic!!!) próbowałam czytać, ale sorry - nie udało się. Nałogowo kupuję książki. Uznałam więc, że świetnym pomysłem będzie podjęcie w tym roku wyzwania czytelniczego i tak oto pierwszego stycznia zaczęłam czytać książki według dwóch list. Oczywiście - całkiem przypadkowo każdy tytuł z dotychczas przeczytanej książki spokojnie mogę podciągnąć pod któryś punkt z listy. Czytam więc to, co lubię, a lista w całkiem przyjemny sposób jest odhaczana książka po książce.

Dlatego wyobraźcie sobie stan mojego wku...rzenia, kiedy na forach poświęconych książkom i czytelnictwu widzę komentarze w stylu: Nie lubię list. Czytam, co chcę. Nie czytam na wyścigi. Nie lubię wyzwań. Czytam dla przyjemności. Nie widzę sensu takiej listy. Przez listy czyta się chłam/cienkie książki. I wiele, wiele innych.

Zastanawia mnie, czy ktoś stoi nad tymi ludźmi z batem i każe im czytać dokładnie to, co jest na listach, ale podporządkowując do tych punktów książki, których czytanie boli ich fizycznie. Ja wiem, że przy akcji "52 książki w rok" dużo pań czyta po prostu Harlequiny (mistrzostwo osiągnęła pani, która szczyciła się przeczytaniem w styczniu kilkunastu? kilkudziesięciu może nawet? Harlequinów. Bo czyta i wara nam od jej wyborów czytelniczych). OK, popieram czytanie jako czytanie. I faktycznie nic mi do wyborów czytelniczych. Nie każdy musi czytać Steinbecka, Hamsuna, Eco czy klasykę literatury polskiej (bo zagraniczna przecież jest "be" i ogólnie nie do przyjęcia, a klasykę polskiej literatury znać każdy winien! - tak, takie zdanie literackich pseudopatriotów też niejednokrotnie widuję). A najlepsze, że laureaci Nagrody Nobla, Pulitzera, Nike czy Paszportu Polityki bardzo często są deprecjonowani i uznani za nienadających się do czytania. Najwyraźniej dla niektórych "ambitna książka" to chyba encyklopedia albo faktycznie tak uwielbiana przez tzw. hejterów wyzwań klasyka. I tylko to.

Dochodzę do wniosku, że fajna akcja, która miała na celu może nie tyle propagowanie czytelnictwa, co po prostu dobrą, czytelniczą zabawę - stała się zarzewiem konfliktów i dyskryminacji czytelniczej. Kiedy do głosu w agresywny sposób dochodzą ludzie, którzy czytają książki objętościowo wprost proporcjonalne do swojego ego, albo mówią, że "beletrystyka to gówno" (przepraszam za cytat) - to coś tu jest nie tak. Nie sądziłam, że można być ofiarą takiej agresji słownej, jak są czytelnicy książek lekkich, łatwych i przyjemnych. Jaka ja byłam głupia!

Wiecie, jak ja to widzę?

Wyzwania to dla mnie motywacja do tego, żeby czytać książki, które zalegają mi na półce. Które odkładam na wieczne nieprzeczytanie - z różnych powodów. Bo mi nie podchodzą treściowo, językowo albo po prostu - jak w przypadku Stiega Larssona - wiem, że to już koniec i nie chcę znać zakończenia. Chociaż historia, którą wymyślił Larsson, będzie dokończona w tym roku przez zupełnie innego pisarza. A szkoda.

Jest to dla mnie również motywacja do tego, by sięgać po coś, po co bez udziału w wyzwaniu bym nie sięgnęła: fantasy, fantastyka i kilka innych. Nigdy nie mogłam przebrnąć przez "Wiedźmina", a teraz go czytam. Powoli, ale czytam.

Dlatego tym bardziej dziwi mnie odgórne torpedowanie tych akcji. Tym bardziej, że najgłośniej krzyczą osoby, które uważają, że stoją wyżej w czytelniczym rankingu - o ile takowy istnieje, a pewnie istnieje ;) Albo te, które nie czytają. W ogóle.

Dochodzę do kolejnego wniosku - każdy czyta co chce, kiedy chce i jak chce. Wyzwania to zabawa, a wielu krzykaczom najwyraźniej brakuje dystansu. Nie tylko do wyzwań czytelniczych, ale i do SIEBIE.

Życzę go więc każdemu - czy bierze udział w tych akcjach, czy też nie. Bo dystansu w narodzie brakuje na wielu płaszczyznach. Ba, nawet mnie samej go brakuje w tym momencie (patrz: napisałam ten tekst), ale czasem nie rozumiem ludzi. Albo jestem "inna", z kosmosu może? Albo to po prostu wpływ Czarnobyla na mój rozwój intelektualny.

Reasumując - czytajcie! To przyjemność nawet z listami :)